آرشیو تیر ماه 1404

انواع مستربچ، پیگمنت، پودر طلایی، پودر و خمیر آلومینیوم

مستربچ خوشبو کننده یا معطر چیست

۰ بازديد

مستربچ خوشبو کننده یا معطر چیست

مستربچ خوشبو کننده یک افزودنی پلیمری است که حاوی اسانس‌های معطر (مانند رایحه گل‌ها، میوه‌ها یا سایر ترکیبات خوشبو) بوده و به مواد اولیه پلیمری مانند پلی‌اتیلن (PE)، پلی‌پروپیلن (PP)، یا پلی‌وینیل کلراید (PVC) اضافه می‌شود. این مستربچ‌ ها با هدف از بین بردن بوی نامطبوع مواد بازیافتی یا پلاستیک‌های فرآوری‌شده و جایگزینی آن با رایحه‌ای مطلوب تولید می‌شوند. اسانس‌های مورد استفاده معمولاً از منابع طبیعی (مانند گل یاس، چوب صندل، یا میوه‌هایی مثل سیب و توت‌ فرنگی) یا مصنوعی تهیه می‌شوند که هر کدام ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند.

ویژگی‌ ها و مزایای مستربچ خوشبو کننده

حذف بوی نامطبوع: مواد پلیمری بازیافتی یا برخی پلاستیک‌ها پس از چندین بار فرآوری ممکن است بوی ناخوشایندی داشته باشند که می‌تواند برای مصرف‌کننده آزاردهنده باشد. مستربچ معطر این بوها را خنثی کرده و رایحه‌ای دلپذیر جایگزین می‌کند. همچنین مستربچ تمیز کننده هم ممکن است در این امر دخالت داشته باشند.
تنوع رایحه: این مستربچ‌ها با رایحه‌های متنوعی مانند گل‌های یاس، رز، یا میوه‌هایی مثل سیب، توت‌فرنگی و لیمو تولید می‌شوند که به تولیدکنندگان امکان انتخاب بر اساس نیاز محصول و سلیقه بازار را می‌دهد.
کاربرد گسترده: مستربچ‌های خوشبو کننده در تولید محصولات متنوعی مانند کیسه‌های زباله، لوازم خانگی، اسباب‌بازی‌ها، نایلون و نایلکس، و محصولات بهداشتی استفاده می‌شوند.
بهبود تجربه مصرف‌کننده: رایحه خوشبو می‌تواند حس بهتری در مصرف‌کننده ایجاد کرده و ارزش افزوده محصول را افزایش دهد. به عنوان مثال، کیسه‌های زباله معطر می‌توانند بوی نامطبوع زباله را تا حدی پوشش دهند.
سازگاری با محیط زیست: در صورتی که از اسانس‌های طبیعی یا ترکیبات ایمن استفاده شود، این مستربچ‌ها می‌توانند با محیط زیست سازگار باشند. با این حال، استفاده از مشک‌های مصنوعی ممکن است نگرانی‌های زیست‌محیطی و بهداشتی ایجاد کند.

کاربردهای مستربچ خوشبو کننده

یکی از مهم‌ترین کاربردهای مستربچ در صنعت بسته‌بندی است، جایی که در تولید کیسه‌های زباله، نایلون‌های خرید و بسته‌بندی مواد غذایی استفاده می‌شوند تا با افزودن رایحه‌ای دلپذیر، بوی نامطبوع مواد اولیه را خنثی کرده و حس بهتری به مصرف‌کننده منتقل کنند. در لوازم خانگی و بهداشتی نیز این مستربچ‌ها در تولید ظروف پلاستیکی، سطل‌های زباله و برخی محصولات بهداشتی به‌کار می‌روند تا رایحه‌ای مطبوع در محیط ایجاد شود. همچنین در تولید اسباب‌بازی‌ها، استفاده از رایحه‌های ملایم و بی‌ضرر برای افزایش جذابیت و ایمنی محصولات کودکان رایج است. در نهایت، در محصولات بازیافتی از مستربچ‌های خوشبو کننده برای از بین بردن بوی نامطبوع گرانول‌های بازیافتی و بهبود کیفیت و مقبولیت محصول نهایی استفاده می‌شود.

چنانچه نیاز به مشاوره و یا خرید مستربچ رنگی یا مستربچ سفید را دارید می توانید با مشاوران آداک به شماره ۰۲۱۸۸۷۸۰۴۸۰ تماس حاصل نمایید.

منبع: آداک فلز کاوه

پلیمر چیست؟

۱ بازديد

پلیمر چیست

پلیمرها مولکول‌های بزرگی هستند که از تکرار واحدهای کوچک‌تر به نام مونومر تشکیل شده‌اند که از طریق پیوندهای شیمیایی به هم متصل می‌شوند. واژه “پلیمر” از دو بخش یونانی “پلی” (به معنای چند) و “مر” (به معنای واحد) گرفته شده است. این مواد به دلیل تنوع ساختاری و خواص فیزیکی و شیمیایی منحصربه‌فرد، در زندگی روزمره و صنایع مختلف نقش اساسی دارند. پلیمرها می‌توانند طبیعی، مانند پروتئین‌ها در بدن انسان یا سلولز در گیاهان، یا مصنوعی، مانند پلاستیک‌ها و لاستیک‌های صنعتی باشند. ویژگی‌هایی مانند انعطاف‌پذیری، استحکام و مقاومت در برابر خوردگی، آن ها را به یکی از پرکاربردترین مواد در فناوری مدرن تبدیل کرده است. از بسته‌ بندی مواد غذایی گرفته تا تجهیزات پزشکی پیشرفته، این ماده در همه‌جا حضور دارند.

انواع پلیمر

بیشتر پلیمرها از تکرار یک نوع واحد سازنده یا مونومر به‌ دست می‌آیند، اما برخی دیگر حاصل ترکیب چند نوع مونومر مختلف هستند. پلیمرهایی که تنها از یک نوع مونومر ساخته می‌شوند، «هموپلیمر» نام دارند و آن‌هایی که از ترکیب دو یا چند نوع مونومر تشکیل شده‌اند، «کوپلیمر» خوانده می‌شوند. معمولاً برای ارتقاء ویژگی‌های نهایی پلیمر، مونومر دوم را به فرایند پلیمری شدن اضافه می‌کنند.

کوپلیمرها خود به دسته‌های گوناگونی تقسیم می‌شوند که از آن جمله می‌توان به «کوپلیمرهای تصادفی» (Random) و «کوپلیمرهای بلوکی» (Block) اشاره کرد. در کوپلیمرهای تصادفی، اجزای مونومری به شکلی غیرمنظم در زنجیره مولکولی پراکنده شده‌اند. در حالی که در کوپلیمرهای بلوکی، مونومرهای مشابه به صورت دسته‌جات پی‌در‌پی و مرتب کنار هم قرار گرفته‌اند.
برای نمونه، «پلی‌پروپیلن بلوکی» یکی از انواع کوپلیمرهای بلوکی است که در ساخت قطعات داخلی خودرو مانند سپر، داشبورد و تزیینات داخلی خودرو کاربرد فراوان دارد. همچنین، نوعی از کوپلیمرهای تصادفی به نام «پلی‌پروپیلن رندوم» نیز در تولید لوله‌های پلیمری مورد استفاده در ساختمان‌سازی به کار می‌رود.

بیشتر بدانید: انواع کامپاند پلیمری

دسته‌ بندی پلیمر

پلیمرها از نظر رفتارشان در برابر گرما به دو گروه اصلی تقسیم می‌شوند: مواد گرمانرم و مواد گرماسخت.

مواد گرمانرم (ترموپلاستیک‌ها)

گرمانرم‌ها گروهی از افزودنی پلیمری هستند که با افزایش دما به حالت مایع در‌می‌آیند و پس از سرد شدن دوباره به شکل جامد بازمی‌گردند. این خاصیت به آن‌ها امکان قالب‌گیری چندباره و استفاده مجدد را می‌دهد. به همین دلیل، گرمانرم‌ها از قابلیت بازیافت مناسبی برخوردارند و آسیب کمتری به محیط‌ زیست وارد می‌کنند. این دسته معمولاً با عنوان «پلاستیک» شناخته می‌شود و به دلیل خواص شکل‌پذیری بالا، کاربرد گسترده‌ای در صنایع مختلف دارد.

مواد گرماسخت (ترموست‌ها)

در مقابل، گرماسخت‌ها پلیمرهایی هستند که در برابر حرارت پایدار می‌مانند و پس از پخت اولیه، دیگر ذوب نمی‌شوند. این مواد در اثر حرارت بالا یا تجزیه می‌شوند یا می‌سوزند و به همین خاطر امکان بازیافت آن‌ها وجود ندارد. به علت همین محدودیت‌ها و دغدغه‌های زیست‌محیطی، استفاده از آن‌ها نسبت به گرمانرم‌ها در حال کاهش است. از جمله نمونه‌های معروف این گروه می‌توان به «ملامین» اشاره کرد که در ساخت ظروف مقاوم کاربرد دارد. افزون بر آن، بسیاری از انواع چسب‌ها، رنگ‌ها، رزین‌ها و لاستیک‌ها نیز در گروه گرماسخت‌ها قرار می‌گیرند.

کاربردهای مواد پلیمری

مواد پلیمری به دلیل ویژگی‌های خاصی چون وزن کم، استحکام مناسب، شکل‌پذیری بالا، مقاومت در برابر حرارت و الکتریسیته و همچنین قابلیت بازیافت در بسیاری از صنایع نقش مهمی دارند. این مواد در صنایعی مانند خودروسازی، ساختمان، بسته‌بندی، نساجی، لوازم خانگی، تجهیزات پزشکی، الکترونیک، کشاورزی، نظامی، ورزشی و حمل‌ونقل کاربردهای گسترده‌ای دارند. سبک بودن پلیمرها نسبت به فلزات و سرامیک‌ها باعث کاهش وزن محصولات نهایی و به‌ دنبال آن، کاهش مصرف انرژی و هزینه‌های حمل‌ونقل شده است. همچنین، به‌دلیل نقطه ذوب پایین، فرآیند تولید و قالب‌گیری آن‌ها ساده و مقرون‌به‌صرفه است و می‌توان آن‌ها را به اشکال متنوعی درآورد. این موضوع سبب شده پلیمرها جایگزین مناسبی برای بسیاری از مواد سنتی از جمله فلز، چوب، شیشه و سرامیک باشند. خاصیت عایق بودن پلیمرها موجب استفاده گسترده آن‌ها در تولید سیم و کابل، بردهای الکترونیکی و بدنه لوازم برقی شده و به‌ واسطه ویژگی‌های بهداشتی، در بسته‌بندی مواد غذایی و دارویی نیز بسیار مورد توجه قرار گرفته‌اند. برخی پلیمرها دارای خواص منحصربه‌فردی مانند ساختارهای کریستال مایع هستند که در تولید نمایشگرها و فناوری‌های پیشرفته بسیار کاربردی‌اند.

بیشتر بدانید: مستربچ پلیمری

منبع: آداک فلز کاوه

مستربچ تمیز کننده چیست

۲ بازديد

مستربچ تمیز کننده

مستربچ تمیز کننده ترکیبی تخصصی و مؤثر در صنعت پلاستیک‌ سازی است که به منظور پاکسازی کامل تجهیزات فرایند تولید از آلودگی‌ها، رسوبات و بقایای مواد قبلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این محصول به صورت گرانول‌ های یکنواخت ساخته می‌شود و بدون نیاز به توقف طولانی‌ مدت دستگاه‌ها، مستقیماً در خط تولید قابل مصرف است. عملکرد این مستربچ‌ها به گونه‌ای است که هنگام عبور از سیستم‌های تولیدی، ذرات باقی‌مانده از مواد پیشین را جذب کرده و آن‌ها را از مسیر جریان حذف می‌کند. به همین دلیل، استفاده از گرانول تمیز کننده فقط باعث حفظ کیفیت محصول نمی‌شود، بلکه کمک می‌کند مواد مختلف را راحت‌تر و بدون ایجاد آلودگی بین آن‌ها در خط تولید جایگزین کنیم.

کاربرد مستربچ تمیز کننده

مستربچ تمیزکننده یکی از ابزارهای مهم در فرآیندهای تولید پلاستیک است که نقش مهمی در حفظ کیفیت، کاهش ضایعات و افزایش بهره‌وری خطوط تولید دارد. این ماده با حذف مؤثر آلودگی‌ها و بقایای مواد قبلی، باعث تمیزی داخلی تجهیزات می‌شود و مانع از انتقال ناخالصی به محصولات جدید می‌گردد.
در صنعت تزریق پلاستیک، استفاده از افزودنی تمیز کننده به جلوگیری از گرفتگی نازل‌ها و کانال‌های جریان مواد کمک می‌کند. این موضوع باعث می‌شود محصولات نهایی با کیفیتی بهتر و یکنواخت‌تر تولید شوند و نیاز به توقف برای تمیزکاری دستی کاهش یابد. همچنین تعویض سریع مواد اولیه بدون ایجاد آلودگی بین آن‌ها از دیگر مزایای آن است.
در خطوط تولید فیلم‌های پلاستیکی، که نیازمند دقت بالا و سطحی بدون نقص هستند، این مستربچ‌ها برای پاکسازی کامل دستگاه‌ها استفاده می‌شوند. این فرآیند باعث می‌شود فیلم‌هایی شفاف، یکنواخت و بدون نقص سطحی تولید شوند که این ویژگی به‌ویژه در کاربردهای حساس مانند بسته‌بندی مواد غذایی یا دارویی اهمیت دارد.
در فرآیند اکستروژن نیز، تمیزی دستگاه‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. آلودگی و رسوب می‌تواند باعث بروز مشکلاتی مانند ناهمواری سطح یا عدم یکنواختی در محصول نهایی شود. مستربچ با عبور از دستگاه، این مشکلات را برطرف کرده و شرایط تولید پایدار و با کیفیت‌تری را فراهم می‌کند. در نتیجه، زمان توقف برای نگهداری و تعمیرات کاهش می‌یابد و عمر مفید تجهیزات افزایش پیدا می‌کند.
علاوه بر این، مستربچ‌های تمیزکننده در تولید پروفیل‌های پلاستیکی، لوله‌ها و قطعات صنعتی نیز کاربرد دارند.
با توجه به عملکرد مؤثر و کاربرد گسترده این نوع مستربچ‌ این مواد به عنوان راه‌حلی قابل اعتماد در بهینه‌سازی فرآیندهای تولید و تضمین کیفیت در بسیاری از صنایع پلاستیک‌سازی شناخته می‌شوند.

ویژگی مستربچ تمیز کننده

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این مستربچ، توانایی آن در حذف انواع آلودگی‌ها مانند ذرات معلق، رسوبات شیمیایی، روغن‌ها و چربی‌هاست؛ موضوعی که نقش مهمی در تمیزی کامل دستگاه‌ها و جلوگیری از آلودگی مواد اولیه دارد.
از سوی دیگر، کارایی بالا در دماهای مختلف یکی دیگر از مزایای آن است. برخی از مستربچ‌های تمیزکننده در دماهای خاص فعال می‌شوند و عملکرد بهینه‌ای در شرایط حرارتی مختلف دارند. این قابلیت باعث می‌شود بتوان از آن‌ها در خطوط تولید گوناگون بهره برد.
بعضی از انواع مستربچ‌های تمیزکننده امکان استفاده چندباره را دارند که این ویژگی به کاهش هزینه‌ها و صرفه‌جویی در مصرف مواد کمک می‌کند. البته باید توجه داشت که استفاده بیش از حد ممکن است از اثربخشی آن کم کند.
همچنین، این مستربچ‌ها طوری طراحی شده‌اند که تأثیری بر کیفیت محصول نهایی نگذارند؛ به‌ ویژه در مواردی مانند تولید فیلم‌های نازک یا قطعات دقیق که کوچک‌ترین آلودگی می‌تواند باعث نقص در محصول شود.
علاوه بر این، استفاده از مستربچ باعث کاهش نیاز به توقف‌های طولانی برای تعمیر و نگهداری شده و در نتیجه زمان و هزینه‌های عملیاتی کاهش پیدا می‌کند. در نهایت، انعطاف‌پذیری این ماده در انواع فرآیندهای تولیدی مانند تزریق پلاستیک، اکستروژن و تولید فیلم‌های پلاستیکی، آن را به یک گزینه مناسب برای بسیاری از کاربردها تبدیل کرده است.
مجموع این ویژگی‌ها باعث شده masterbatch به عنوان یک ابزار ضروری در حفظ کیفیت، افزایش بهره‌ وری و کاهش مشکلات عملیاتی در صنعت پلاستیک مورد توجه قرار گیرد.

جهت خرید مستربچ باکیفیت می توانید از شرکت آداک فلز کاوه آن را تهیه نمایید.همچنین این شرکت علاوه بر مستربچ سفید و رنگی، دارای پیگمنت، پودر آلومینیوم و پودر طلایی می باشد.

منبع: شرکت آداک

چاپ پیگمنت چیست

۳ بازديد

چاپ پیگمنت چیست

چاپ پیگمنت یکی از روش‌های پرکاربرد در صنعت چاپ است که از رنگدانه‌های جامد (پیگمنت‌ها) برای ایجاد طرح و رنگ روی سطوح مختلف، به‌ ویژه پارچه، استفاده می‌کند. این روش به دلیل انعطاف‌پذیری در چاپ روی انواع مواد طبیعی و مصنوعی، سهولت اجرا و مقاومت بالای رنگ در برابر نور، در صنایع نساجی، هنرهای دستی و چاپ صنعتی محبوبیت دارد. با پیشرفت فناوری، چاپ پیگمنت با جوهرهای مبتنی بر آب و نانو پیگمنت‌ها به گزینه‌ای پایدارتر تبدیل شده است. در این مقاله، به بررسی ویژگی‌ها، فرآیند، کاربردها و آینده این فناوری می‌پردازیم.

پیگمنت چیست؟ 

پیگمنت‌ ها مواد جامد رنگی و پودری هستند که در مایعات حل نمی‌شوند، بلکه به‌ صورت معلق باقی می‌مانند و برای رنگ‌آمیزی سطوح مختلف مانند پارچه، کاغذ، پلاستیک یا حتی رزین استفاده می‌شوند. برخلاف رنگ‌های دای (Dye) که با الیاف یا مواد به‌صورت شیمیایی پیوند می‌خورند و در آن‌ها نفوذ می‌کنند، پیگمنت‌ها به کمک یک ماده چسبنده به نام بیندر (Binder) به سطح ماده می‌چسبند و لایه‌ای رنگی روی آن ایجاد می‌کنند.

مزایا و معایب چاپ پیگمنت

از مزایای چاپ پیگمنت می‌توان به مقاومت بالای رنگ در برابر نور و شرایط محیطی (به‌جز پرکلرواتیلن در خشکشویی)، هزینه پایین‌تر نسبت به روش‌های دیگر، و امکان چاپ روی انواع پارچه‌های طبیعی و مصنوعی بدون نیاز به واکنش شیمیایی اشاره کرد. این روش نیازی به شست‌وشوی پس از چاپ ندارد و سرعت خشک شدن بالایی (حدود ۱۰۰ برابر سریع‌تر از جوهرهای دای) ارائه می‌دهد، که برای تولید انبوه ایده‌آل است. با این حال، معایبی مانند ثبات سایشی پایین به دلیل اتصال مکانیکی پیگمنت‌ به سطح، تنوع رنگی محدودتر نسبت به رنگ‌های دای، و ایجاد حس زبری در پارچه (به‌ویژه در صورت استفاده از بیندرهای نامناسب) دارد. این محدودیت‌ها ممکن است کاربرد آن را در طرح‌های ظریف یا پارچه‌های لوکس کاهش دهد.

چاپ پیگمنت
چاپ پیگمنت

تجهیزات مورد نیاز برای چاپ پیگمنت

برای اجرای چاپ پیگمنت، تجهیزات زیر مورد نیاز است:
دستگاه چاپ: دستگاه‌های چاپ روتاری، تخت یا دیجیتال برای انتقال خمیر چاپ به سطح پارچه.
واحد تثبیت حرارتی: کوره‌های حرارتی یا دستگاه‌های بخار برای تثبیت بیندر و پیگمنت.
میکسرهای صنعتی: برای تهیه خمیر چاپ با ترکیب یکنواخت پیگمنت، بیندر و افزودنی‌ها.
شابلون یا سیلندر چاپ: برای انتقال طرح به پارچه در چاپ‌های سنتی.
سیستم‌های کنترل کیفیت: برای بررسی یکنواختی رنگ و ثبات چاپ پس از فرآیند.

فرآیند چاپ پیگمنت چیست

فرآیند چاپ پیگمنت شامل چند مرحله است:

  • آماده‌سازی خمیر چاپ

این مرحله با ترکیب پیگمنت (رنگدانه‌های جامد)، بیندر (رزین پلیمری برای چسبندگی)، غلظت‌دهنده (مانند آلجینات سدیم برای تنظیم ویسکوزیته)، و افزودنی‌های دیگر مانند آمونیاک، نرم‌کننده‌های کاتیونیک یا کاتالیزورها آغاز می‌شود. این مواد در یک میکسر صنعتی به مدت ۳ تا ۵ دقیقه مخلوط می‌شوند تا خمیری یکنواخت با ویسکوزیته مناسب ایجاد شود. ویسکوزیته باید به‌گونه‌ای باشد که خمیر به‌راحتی روی سطح پخش شود، اما بیش از حد نفوذ نکند. انتخاب بیندر مناسب (مانند رزین‌های اکریلیک یا پلی‌یورتان) در این مرحله مهم است، زیرا بر چسبندگی و نرمی پارچه تأثیر می‌گذارد.

  • آماده‌سازی سطح (پارچه یا ماده):

پیش از چاپ، سطح ماده باید آماده شود. این شامل شست‌وشوی پارچه برای حذف ناخالصی‌ها، چربی‌ها یا مواد شیمیایی است که می‌توانند مانع چسبندگی پیگمنت شوند. در برخی موارد، از فرآیندهای پیش‌فرآوری مانند مرسریزاسیون (برای پارچه‌های پنبه‌ای) یا پلاسما استفاده می‌شود تا سطح پارچه برای جذب بهتر خمیر چاپ آماده شود. این مرحله به بهبود کیفیت چاپ و یکنواختی رنگ کمک می‌کند.

  • اعمال خمیر چاپ:

خمیر چاپ از طریق روش‌های مختلف مانند چاپ روتاری، چاپ تخت (Flatbed)، یا چاپ دیجیتال روی سطح ماده اعمال می‌شود. در چاپ روتاری، شابلون‌های استوانه‌ای (سیلندر) طرح را به پارچه منتقل می‌کنند، که برای تولید انبوه مناسب است. در چاپ تخت، از شابلون‌های مسطح استفاده می‌شود که برای تولیدات محدود یا طرح‌های خاص کاربرد دارد. در چاپ دیجیتال، هدهای چاپ جوهر پیگمنتی را با دقت بالا روی پارچه اسپری می‌کنند، که برای طرح‌های پیچیده و سفارشی ایده‌آل است.

  • خشک کردن اولیه:

پس از اعمال خمیر چاپ، پارچه در معرض حرارت ملایم (معمولاً ۸۰ تا ۱۰۰ درجه سانتی‌گراد) قرار می‌گیرد تا آب و مواد فرار موجود در خمیر تبخیر شوند. این مرحله خشک کردن اولیه به جلوگیری از پخش شدن رنگ و حفظ وضوح طرح کمک می‌کند. دستگاه‌های خشک‌کن مادون قرمز یا هوای گرم معمولاً برای این منظور استفاده می‌شوند.

بررسی چاپ پیگمنت چیست
روش چاپ پیگمنت
  • تثبیت رنگ (تنوری کردن):

برای تثبیت پیگمنت، پارچه در کوره‌های حرارتی یا دستگاه‌های بخار با دمای ۱۳۰ تا ۱۵۰ درجه سانتی‌گراد (بسته به نوع بیندر و پارچه) قرار می‌گیرد. در این مرحله، بیندر به رزین پلیمری تبدیل می‌شود و پیگمنت را به سطح ماده متصل می‌کند. مدت زمان تثبیت معمولاً ۳ تا ۵ دقیقه است. دما و زمان دقیق باید با نوع پارچه و بیندر هماهنگ باشد تا از سوختگی یا زرد شدن پارچه جلوگیری شود.

  • تشکیل فیلم پلیمری:

بیندر در طی فرآیند تثبیت، فیلم پلیمری پیوسته‌ای ایجاد می‌کند که پیگمنت‌ها را در خود محصور کرده و به سطح ماده می‌چسباند. این فرآیند در دو مرحله انجام می‌شود: ابتدا با تبخیر آب، بیندر ژله‌ای می‌شود، سپس با افزایش دما، ذرات ژله‌ای به هم متصل شده و یک لایه محافظ و مقاوم تشکیل می‌دهند. کیفیت این فیلم به نوع بیندر و شرایط تثبیت بستگی دارد و تأثیر مستقیمی بر دوام و حس پارچه دارد.

  • کنترل کیفیت و تکمیل:

پس از تثبیت، محصول چاپ‌شده بررسی می‌شود تا از یکنواختی رنگ، وضوح طرح و چسبندگی مناسب اطمینان حاصل شود. ابزارهایی مانند اسپکتروفتومتر برای بررسی دقت رنگ استفاده می‌شوند. در برخی موارد، فرآیندهای تکمیلی مانند شست‌وشوی ملایم برای حذف مواد اضافی یا افزودن نرم‌کننده‌ها برای بهبود حس پارچه انجام می‌شود. با این حال، چاپ پیگمنت معمولاً نیازی به شست‌وشوی گسترده پس از چاپ ندارد، که یکی از مزایای اصلی آن است.

انواع پیگمنت‌ها

انواع پیگمنت‌ ها بر اساس منشأ و ساختار به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

  • پیگمنت‌های معدنی: مانند اکسید تیتانیوم (برای رنگ سفید) یا اکسید آهن (برای رنگ‌های قهوه‌ای و قرمز). این پیگمنت‌ها مقاومت بالایی در برابر نور و مواد شیمیایی دارند اما تنوع رنگی محدودی ارائه می‌دهند.
  • پیگمنت‌های آلی: مانند فتالوسیانین‌ها (برای رنگ‌های آبی و سبز) که تنوع رنگی بیشتری دارند و برای چاپ‌های ظریف‌تر مناسب هستند. این پیگمنت‌ها از نظر زیست‌محیطی نیز می‌توانند سازگارتر باشند، به‌ویژه اگر از منابع پایدار تولید شوند.
چاپ پیگمنت
ویژگی چاپ پیگمنت چیست

مقایسه چاپ پیگمنت با سایر روش‌های چاپ

چاپ پیگمنت در مقایسه با سایر روش‌های چاپ مانند چاپ دای، چاپ دیجیتال و سابلیمیشن ویژگی‌های متمایزی دارد. برخلاف چاپ دای که رنگ به‌ صورت شیمیایی با الیاف پارچه پیوند می‌خورد و حس نرم‌تری ایجاد می‌کند، پیگمنت به سطح ماده می‌چسبد و نیازی به شست‌وشوی پس از چاپ ندارد، اما ممکن است زبری بیشتری داشته باشد و ثبات سایشی کمتری ارائه دهد. چاپ دیجیتال با جوهرهای پیگمنتی یا دای امکان اجرای طرح‌های پیچیده با دقت بالا را فراهم می‌کند، اما هزینه اولیه آن بالاتر است و برای تولید انبوه کمتر اقتصادی است. در مقابل، چاپ پیگمنت سنتی برای تولید انبوه با طرح‌های ساده‌تر مناسب‌تر است. سابلیمیشن که برای پارچه‌های مصنوعی مانند پلی‌استر ایده‌آل است، رنگ را به‌صورت گازی به الیاف نفوذ می‌دهد، اما کاربرد آن به پارچه‌های خاص محدود است، در حالی که پیگمنت روی انواع مواد قابل استفاده است.

منبع: آداک فلز کاوه https://adakeurope.com